STEFAN BRIJS ~ DE ENGELENMAKER
Alternatief slot
 |
| © http://i.ytimg.com/vi/GE52WpO7Mns/maxresdefault.jpg |
Ze werd wakker met onwijs veel hoofdpijn.
Ze draaide zich op haar rug en probeerde alles op een rijtje te zetten. Ze lag
nog steeds in de kelder van dokter Hoppe met voor haar het
bassin en daarin
haar overleden zoontje Gabriël. Ze voelde aan haar hoofd en voelde de grote
bult die de glazen kom had veroorzaakt toen Victor haar bewusteloos had
geslagen. Haar ogen raakten langzaam maar zeker gewend aan de duisternis waar
ze zich in bevond. Ze duwde zich recht en zag achter haar een bloedspoor. Ze
voelde meteen een gevoel van tevredenheid omdat ze nu wist dat haar uithaal met
de scalpel de dokter ernstig had verwond. Nadat ze zich moeizaam op haar benen
hief begon ze uit te zoeken waar het druppelend bloedspoor naartoe leidde. Ze
moest niet ver zoeken, zodra ze in de dokterszaal terechtkwam zag ze hem
liggen, de man die jaren geleden naar haar gekomen was om haar een kind te
schenken. Hij lag daar in zijn doktersstoel met een opengeslagen Bijbel voor
zich. Op een blaadje papier had hij met rode inkt, of wat waarschijnlijker is,
zijn eigen bloed, iets neergekrabbeld. Na zich goed geconcentreerd te hebben
zag ze wat hij had neergeschreven: 'Ik ben ook, net als U, voor hun zonden
gestorven.’ Nu begreep ze dat Victor Hoppe zich altijd al op een perverse
manier had vergeleken met Jezus.
Opeens besefte ze dat haar kinderen
waarschijnlijk nog steeds in hun kamer lagen, maar in welke staat? De klim naar
de eerste verdieping was moeilijker dan de klim van de kelder naar de
benedenverdieping. Toen ze in de kamer van de kinderen binnen strompelde, zocht
ze meteen naar de ademhalingen van haar kinderen. Na bijna 10 seconden hoorde
ze eindelijk de zachte stokkende ademhalingen van Michaël en Rafaël. Ze besloot
geen tijd te verliezen en maakte hen allebei wakker. Na een snelle eetbeurt,
wasbeurt en aankleedbeurt haastte het trio zich uit het huis en stopte niet
voordat het een lift naar München kreeg.
De familie was eindelijk herenigd, en ook
al was het maar voor even, de mama voelde zich voor het eerst in haar leven een
mama van een echt gezin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten